गजल : गुन्टा भिरेर आएँ
मजदुर हुँ चर्को भाडा तिरेर बल्ल आएँ
शहर टिक्न सकिनँ गुन्टा भिरेर बल्ल आएँ ।
पैसा थिएन गोजीमा, हिडें साहूको खोजीमा
आँसु झारि सबै सामु गिरेर बल्ल आएँ
कोही रुने वारितिर कोही रुन्छन् पारि कठ्ठै
छिया छिया पारी मुटु चिरेर बल्ल आएँ ।
तय गरें भोकै यात्रा सधैं यस्तै पीडा मात्र
सयौं माइल हिड्दै गाउँ छिरेर बल्ल आएँ ।
यसरी नि बाच्नु पर्ने अझै सपना साच्नु पर्ने
ढल्नै लाथें बाटोमा केवल थिरिएर बल्ल आएँ ।
प्रतिकृया दिनुहोस